متاسفانه در دانشگاه صنعتی شاهد رشد غیر طبیعی در تعداد پذیرش دانشجویان مقطع دکتری هستیم. به نحوی که در برخی رشته ها ظرفیت از 2 نفر در سال گذشته به 9 نفر در سال جای افزایش پیدا کرده است .آن هم بدون تغییری در اعضای هیئت علمی دانشگاه( به عنوان مثال در این رشته خاص). نبود امکانات اختصاصی برای دانشجویان این مقطع از جمله سایت مجزا سالن مطالعه خوابگاه واز همه مهمتر اساتیدی که وقت آزاد برای این دانشجویان داشته باشند.
 استادی که در حال حاضر 8 دانشجوی ارشد و 2 دانشجوی دکترا دارد و تعداد زیادی پروژه با دانشجویان کارشناسی چگونه می تواند دانشجوی دکترای جدید را راهنمایی کند؟ آیا این روند شتابان در افزایش ظرفیت دانشجو لطمه جدی بر دستاورد های علمی دانشگاهیان نمی زند؟ کیفیت پایان نامه های ارائه شده در چه حدی است؟ جالب اینکه دانشگاه ما خودش را در جایگاه بالایی از نظر محتوای مقالات و پایان نامه ها می داند و این رشد علمی را دلیلی برای افزایش بی پشتوانه پذیرش دانشجویان قلمداد می کند .اما آیا به این مسئله توجه می شود که به عنوان مثال ازبین 1000 دانشجو 10 پایان نامه بر مبنای کارهای علمی قابل اجرا در صنعت انجام می شود و با افزایش دانشجویان به 10000 این تعداد پایان نامه مفید به 15 افزایش می یابد آیا این به معنای رشد علمی قابل قبول و قابل افتخار است؟ ایا مابقی پایان نامه ها چیزی جز کاغذ سیاه کردن و هدر دادن بیت المال نیست؟
آیا اینکه دانشجویان دکترا به دنبال کار ومشغله زندگی خود هستند و  به عنوان اولویت چندم زندگی خود، گذراندن دوره دکترا  را مد نظر قرار می دهند، زنگ خطر نیست؟ دلیل ادامه تحصیل در این مقطع بالاتر رفتن حقوق به واسطه مدرک دکترا داشتن زنگ خطر نیست؟واقعا برای این مشکل چه باید کرد؟